-

در کشورهای وابسته، مبارزه علیه سرکوب و استثمار ممکن است به معنای مبارزه برای استقلال ملی باشد. اما کارگران در آنجا نه تنها باید علیه قدرت‌های امپریالیستی، بلکه علیه نیروهای سیاسی در کشورهای خود نیز باید به پاخیزند. انقلابیون در کشورهایی که زیر سرکوب امپریالیسم قرار دارند، باید پشتیبانی خود را از جنبش رهایی ‌بخش ملی وابسته به آن کنند که آیا این جنبش خودرهاسازی طبقه کارگر در کشور خود را برمی انگیزد یا مانع آن می شود. در هر دو حالت، این بدان معناست که نباید در سمت طبقه حاکم خودی بایستند، بلکه باید قطب مستقلی را برای دفاع از منافع مزدبگیران و خانواده‌های شان بسازند.

موسیقی بللینی درایش ِ بسیاری بر آفریده های بسیاری از آهنگسازان نام دار، همچون فردریک شوپن پیانیست و آهن¬ساز لهستانی گذاشت. دستیابی به سادگی و دسترسی به درونمایه ی موسیقی، این دو کنشگر برجسته را با یکدیگر خویشاوند می سازد. در سراسر فرآیند آفرینش، بللینی آگاهانه استادی ِ خود را در برابر ِ شیوه ی آفرینش و اجرای ساخته های موسیقیایی هم دورانان ِ خود جای داد. او از به کار بردن ِ روش های نکته سنجانۀ پیچیده، شکوفایی بیش از اندازه، پیچیدگی ها به سود سبُکی و نزدیکی به نگاره های مردمی خودداری می کرد.

ما امضا کنندگان این بیانیه قاطعانه اعلام می‌داریم «انتخابات» در جمهوری اسلامی هیچگونه ارتباطی به نظر و خواست و مطالبات بخش‌های مختلف جامعه ندارد و نزد اکثریت مردم و فعالین انقلاب «زن زندگی آزادی» به رسمیت شناخته نمی‌شود و کاملا از اعتبار ساقط است. ما امضا کنندگان این بیانیه ضمن بالا نگه داشتن پرچم انقلاب «زن زندگی آزادی»، عموم جامعه را به مبارزه متحدانه و همبسته، مستمر و سازمان‌یافته بر اساس منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های صنفی و مدنی ایران و منشور مطالبات پیشرو زنان ایران، فرا می‌خوانیم تا در یک مسیر مشترک بر اساس خواسته‌های آزادیخواهانه، برابری‌طلبانه و سکولاریستی به نقطه پیروزی برسانیم و این بساط ضدانسانی را از جامعه مان پاک کنیم.

ما مطلع هستیم ‌که هر ساله هم زمان با برگزاری اجلاس سازمانی جهانی کار، تشکلات ‌کارگری بین المللی و حامیان طبقه کارگر ایران در خارج از کشور تجمعاتی اعتراضی در حمایت از کارگران زندانی و‌ مبارزات کارگری در ایران برگزار می‌کنند.‌ ما به نوبه‌ خود صمیمانه قدردان آنها و ‌کلیه حامیان جنبش کارگری ایران هستیم. امیدواریم امسال نیز، با توجه به حمایت سندیکاهای کارگری فرانسه، سوئیس، دانمارک، سوئد، انگلیس و دیگر تشکلهای کارگری بین المللی، شاهد حمایت گسترده‌ترهم‌ طبقه‌ای‌های خود باشیم.

تجربه ی تلخ ٤٤ سال گذشته نشان می دهد که نظام نولیبرالیستی اسلام پناه حاکم، علت اصلی همه مشکلات و شوربختی های کارگران و زحمتکشان ایران است. در جریان جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی که گستره ای ملی یافت، آشکار شد، این نظام که برپایه ترور و هراس افکنی در سطح ملی و منطقه ای بنا شده، به شدت آسیب پذیر است و اقتدارش در برابر مردم متحد و رزمجو رنگ می بازد. استثمارگران تافته جدابافته ای از جامعه نیستند. آنان در محاصره مردم به زندگی انگلی خود ادامه می دهند. عمل متحد زحمتکشان ایران و پیشاپیش آنان طبقه کارگر می تواند به این نظام تمامیت گرا پایان دهد و به سوی ایرانی آزاد، آباد، مرفه و سکولار حرکت کند.

سال ۱۴۰۳، سال پیگیری سرسختانه و ایستادن بر میثاقی است که در فریاد زن، زندگی، آزادی در سال ۱۴۰۱ بسته شد. جامعه ایستاده است؛ بخش‌های مختلف کارگری با مطالباتشان دارند به میدان می‌آیند. بازنشستگان همچنان خیابان‌ها را به صحنه‌ی حضور اعتراضات درخشان خود تبدیل کرده‌اند و در برابر حکومت که با حمله به زنان می‌خواهد همه‌ی ما مردم را عقب براند، و در این روزها به بهانه‌ی جنگ با اسرائیل به حملاتش شدت داده، شاهد فضایی از اعتراض و مقاومت شجاعانه‌ی زنان هستیم. عهد ما این بوده است “ایستاده‌ایم تا پایان” و بر همین پیمان و میثاق می‌مانیم و مسیر رهایی از فقر، ستمگری‌ها و تبعیضات را دنبال خواهیم کرد.