سرمایه داری به راستی چالش جدیدی علیه همه بشریت، خلق های مرکزهای پیشرفته و پیرامونی های عقب مانده اش به شمار می آید. در این نقطه اساسی من به کلی مارکسیست باقی می مانم. در این مفهوم که سرمایه داری نمی تواند تا «بی نهایت» به مثابه انباشت دایمی ادامه یابد و رشد تصاعدی که به همراه می آورد، به مرگ حتمی بشریت خواهد انجامید. چگونه از سرمایه داری خارج شویم و از آن فراتر رویم، پرسشی مرکزی برای روس ها، چینی ها و همه خلق های دیگر جهان باقی می ماند. اگر تز گذار درازمدت را که در اینجا طرح شد، بپذیریم، گام بی درنگ آن خواهد بود که به چالشی بپردازیم که روبروی همه ما قرار دارد: ساخت جهانی چندقطبی که در منطقه های گوناگونی که آن را تشکیل می دهد، امکان توسعه بیشینه نیروهای ضدسیستم را فراهم می آورد.