مفهوم زمان در صد سال گذشته تغییرات اساسی داشته است، تغییراتی حاصل از نتایج آزمایش ها و نقد  فیزیکی و فلسفی آن. از این رو مفهوم جدید زمان در ارتباط با دست آوردهای شگرف علمی یک قرن گذشته تعریفی متفاوت از دوران یونان قدیم، قرون وسطا، زمان مطلق ذکریای رازی، زمان مطلق نیوتن و یا زمان مطلق آپریوری کانت دارد.

چکیده:

مفهوم زمان در صد سال گذشته تغییرات اساسی داشته است، تغییراتی حاصل از نتایج آزمایش ها و نقد  فیزیکی و فلسفی آن. از این رو مفهوم جدید زمان در ارتباط با دست آوردهای شگرف علمی یک قرن گذشته تعریفی متفاوت از دوران یونان قدیم، قرون وسطا، زمان مطلق ذکریای رازی، زمان مطلق نیوتن و یا زمان مطلق آپریوری کانت دارد.

به دلیل آن که قوانین طبیعی هیچ نشانی برای تعریف زمان از خود بروز نمی دهند، لذا راهی جز تعریف دلخواه، قراردادی، آن باقی نمی ماند. وضعیتی که می تواند در مواردی منتهی به ارزیابی نادرست از پدیده ها گردد.

خوشبختانه رابطه زمان قراردادی و نتایج حاصل از آن در نظریه های علم فیزیک و با آن بطور کلی       در علوم طبیعی روشن است. بدین معنا که زمان قراردادی با محور مختصات کمیَـت ها که بنوبه خود   قرار دادی می باشد هم ساز است. به بیان دیگر، قراردادی بودن زمان تاثیری بر شناخت درست از پدیده های طبیعی ندارد.

در این سخنرانی می خواهم پس از بیان کوتاه تاریخچه زمان از افلاطون تا اینشتین، به نقد زمان مطلق و بررسی متریک و جهت زمان، تعریف زمان و مسئله مهم همزمانی پرداخته و در ادامه زمان نسبیتی خاص، زمان نسبیتی عام را تشریح نموده و در پایان علت غیرقابل تفکیک بودن زمان به گذشته، حال و آینده را توضیح دهم.

حسن بلوری

فایل پی دی اف برای پیاده کردن (دانلود)

نسخه پی دی اف