هر چند حکومتگران ج. ا می کوشند با بهره گیری از فضای متشنج منطقه ای و خطر جنگ، فضای سیاسی را به سود خود در داخل و خارج از کشور تغییر دهند و گریبان خود را از چنگ جنبش مدنی مردم ایران خلاص کنند، اما این جنبش های مدنی حق طلبانه و عدالتخواهانه کاستی نگرفته اند و با وجود سرکوبگری های بیرحمانه رژیم ادامه دارند. در اینجا گوشه هایی از این مبارزات را منعکس می کنیم.

 

اطلاعیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سال ۹۷ کارگران نیشکر هفت تپه به دلیل مطالبات عقب افتاده از جمله، تاخیر چند ماهه دستمزد، خصوصی سازی، عدم بازنگری طرح طبقه بندی مشاغل، عدم برخورداری از امنیت شغلی و غیره دست به اعتراض و اعتصاب زدند. این اعتراضات به دلیل بی توجهی مدیران شرکت و مسئولین دولتی از سوی کارگران افزایش یافت و حدود یک ماه کارگران بصورت راهپیمایی در سطح شهر در مقابل فرمانداری شهر شوش فریاد حق خواهی سر دادند. این اعتراضات به دلیل همبستگی کارگران و خانواده های شان، سایر اقشار و حمایت طبقه کارگر ایران و اتحادیه های کارگری جهانی بی نظیر بود. نهادهای امنیتی-قضایی از ترس فراگیر شدن و گسترده تر شدن اعتراضات و اعتصابات و سرایت آن به بخش های دیگر کارگری با شدت هرچه بیشتر اعتراضات و اعتصابات را سرکوب کردند.

اسماعیل بخشی نماینده کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران پیشرو توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. با فشار بر کارگران و تشکیل پرونده قضایی برای کارگران و بازجویی و ارعاب آنان اعتصاب خاتمه یافت. با گذشت حدود هشت ماه از اعتصاب، به دلیل عدم برآورده شدن مطالبات کارگران و هراس از موج تازه اعتراضات، نیروهای امنیتی-قضایی کماکان احضار کارگران معترض به دادگاه را در دستور کار دارند و تعداد زیادی از کارگران را احضار و تهدید کردند و اسماعیل بخشی یکی از نمایندگان کارگران با گذشت بیش از شش ماه از بازداشت، همچنان بلاتکلیف در زندان اوین محبوس است.

علاوه بر ایجاد فشار نهادهای امنیتی-قضایی بر کارگران، بخشی از حامیان طبقه کارگر که اخبار اعتصاب را پوشش و در حمایت از کارگران قلم می راندند نیز در جریان اعتصاب و پس از آن بازداشت شدند. برای ارعاب بیشتر کارگران و کل طبقه کارگر که از اعتصاب آنان حمایت می کردند، بر خلاف قانون و رویه جاری قضایی با وجود اینکه حدود پنج ماه است بازجویی شان خاتمه یافته و می بایست با ضمانت متناسب آزاد شوند اما همچنان چهار تن از آنان بلاتکلیف در زندان نگه داشته شده اند.

سپیده قلیان، ساناز الهیاری، امیرحسین محمدی فرد و امیر امیرقلی که در حمایت از کارگران هفت تپه قلم می راندند بیش از شش ماه است بلاتکلیف در زندان هستند. ساناز الهیاری و همسرش امیرحسین محمدی فرد در اعتراض به تداوم بازداشت موقت خود و دیگر بازداشت شدگان، که بدون توجیه قضایی زندانی هستند، اعتصاب غذا کرده اند. ساناز الهیاری به دلیل ضعف شدید جسمانی بارها به درمانگاه زندان منتقل شد و با اصرار همسرش و خانواده خوشبختانه پس از دوازده روز دست از اعتصاب غذا کشید و امیرحسین محمدی فرد در پانزدهمین روز اعتصاب غذا قرار دارد و نگرانی های جدی در مورد وضعیت جسمانی وی وجود دارد.

فعالیت های صورت گرفته توسط اسماعیل بخشی نماینده کارگران و سایر بازداشت شدگان که در حمایت از کارگران قلم رانده اند و اکنون بلاتکلیف در زندان هستند نه تنها جرم نیست بلکه به دلیل حمایت از کارگران باارزش می باشد و طبیعی است که به حمایت از هم طبقه ای های خود برآیند. اما به دلیل هراس از فریاد حق طلبی کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر مزدبگیران، دستگاه امنیتی- قضایی بجای مقابله با دزدان و اختلاس گرانِ سرمایه های ملی، مذبوحانه فشار بر کارگران و معلمان پیشرو و حامیان کارگران را افزایش داده اند.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نگرانی خود را از ادامه اعتصاب غذای امیرحسین محمدی فرد اعلام می کند و مسولیت هر اتفاق ناگواری در ادامه اعتصاب غذای وی را متوجه دستگاه امنیتی- قضایی می داند. همچنین همگی بازداشت شدگان باید فوری و بی قید و شرط آزاد گردند و تعقب قضایی از آنان و علی نجاتی عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و عسل محمدی که در همین ارتباط به قید ضمانت آزاد هستند باید متوقف شود. سندیکا از ارتباطات کارگری خود در سطح ایران و جهان برای حمایت آنان استفاده خواهد کرد.

زنده باد همبستگی کارگران
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

رونوشت:
سازمان جهانی کار (ILO)

سندیکاها و اتحادیه های سایر نقاط جهان

---

بازداشت اعضای انجمن سبز چیا در کردستان 

بنا به گزارش‌های منابع حقوق بشری کردستان، شماری از اعضای سازمان مردم‌نهاد محیط زیستی «انجمن سبز چیا» و برخی فعالان دیگر در روزهای اخیر بازداشت شده‌اند. منابع خبری نام بازداشت‌شدگان را علی رضایی، امید صالحی، یادگار دلجو، فاتح هوشمند و گوران قربانی اعلام کرده اند، هرچند برخی منابع دیگر شمار دستگیرشدگان را بیش از این می‌دانند.

دستگیری‌‌ها در کردستان ایران عموماً بدون اطلاع‌رسانی رسمی و مخفیانه صورت می‌گیرند. با این حال روند سرکوب فعالان کرد در ماه‌های اخیر تشدید شده است. اگرچه فعالان محیط زیست در سال‌های اخیر هدف نیروهای امنیتی قرار گرفته اند، فشارها در کردستان ایران به این دسته از فعالان محدود نیست.

برای خواندن متن کامل خبر لینک زیر را کلیک کنید:

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=94300

---

تجمع بازنشستگان در مقابل وزارت کار 

برای خواندن متن کامل خبر لینک زیر را کلیک کنید:

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=94271

---

بازنشستگان سندیکاهای بافنده سوزنی و فلزکارمکانیک: دشمنی با کارگران و قوانین بین المللی کار 

قانون کار پس از قانون اساسی مهمترین قانون در هر جامعه ای به شمار می رود زیرا تنظیم کننده روابط کار در جامعه است و بر جریان و روابط تولید اجتماعی ناظر است. کارگران میهن مان در نظام جمهوری اسلامی این امر را با پوست و گوشتشان و به خوبی احساس کرده اند و می کنند . کافی است به سیاست های مبتنی بر اشتغال کامل و امنیت شغلی به منزله رکن ضرور توسعه متعادل و موزون اقتصادی و اجتماعی تامل کرد که از جمله مصوبات سازمان ملل متحد و سازمان بین المللی کار می باشد و کشورهای مختلف به اجرای آن متعهدند . برای ارائه نمونه ای از این مصوبه ها میتوان به مقاوله نامه ۱۲۲ سازمان بین المللی کار در ارتباط با موضوع اشتغال کامل اشاره کرد.

اما اکنون بیکاری فراگیر جایگزین سیاست اشتغال کامل شده و امنیت کاری کارگران دستخوش آفت قراردادهای موقت و سفید امضا گردیده و به علت عدم رعایت مقررات ایمنی ، کارگاههای کشور به قتلگاه کارگران تبدیل شده است .
به باور ما اصول آزادی ها و حقوق سندیکایی در بردارنده حق تشکل و اجتماعات آزاد و حق اعتراض و اعتصاب ، بن مایه ی حقوق کار است . بر پایه اصول آزادی ها و حقوق سندیکایی است که کارگران می توانند و باید در تمام سیاست های خرد و کلان سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی که مستقیم و غیر مستقیم به زندگی آنان مربوط میشود درمقیاس وسیع و ملی اظهار نظر کرده ، اعتراض یا حمایتشان را درباره آن ها بیان کنند و رعایت حقوق سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی شان را در طرح و برنامه های دولت ها و سیاست های کلان نظام خواستار شوند .

جمهوری اسلامی از همان آغاز کوشیده و می کوشد تا به هر شیوه ممکن مانع از آزادی های سندیکایی یعنی خواست اساسی جنبش کارگری کشور شود . جمهوری اسلامی با معرفی تشکل های زرد به منزله نمایندگان کارگری کشور ، زد و بندهای نهان و آشکار در مجامع بین المللی و سرکوب مداوم هر نوع اقدام مستقل کارگری در داخل کشور تلاش کرده از اجرای مفاد اعلامیه سال ۱۹۹۸ سازمان بین المللی کارسر باز زند . زیرا بنابر این اعلامیه تمامی دولت های عضو سازمان بین المللی کار صرف نظر از این که به مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ پیوسته باشند یا نه موظف شده اند در بازه زمانی ای معین مفاد و اصول مندرج در این مقاوله نامه های بنیادین را در قوانین خود به رسمیت بشناسند.

با اتحاد و عمل مشترک کارگران پیشرو و مبارز و سازمان های اجتماعی برای احیا سندیکا ها و قوانین بین المللی کار و با حفظ هوشیاری کامل ضمن پافشاری بر حق مان ، می توانیم این توطئه های را نیز خنثی کنیم.
پیش به سوی احیای سندیکاها و اتحادیه های کارگری با هدف ارتقا بخشیدن به سطح زندگی عموم مردم و ریشه کن کردن فقر.
زنده باد وحدت جنبش سندیکایی ایران

بازنشستگان سندیکاهای بافنده سوزنی و فلزکارمکانیک

٢٠ تیرماه ١٣٩٨

---

معترضان به حجاب اجباری زیر فشار برای اعتراف تلویزیونی

 سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده حکومت ایران به دنبال گرفتن اعترافات اجباری از بازداشتی‌های معترض به حجاب اجباری است. این سازمان می‌گوید مقام‌های ایرانی با قطع ارتباط این بازداشتی‌ها با دنیای بیرون، حبس انفرادی بلندمدت و تهدید خانواده‌های بازداشت‌شدگان، میخواهند آنها را به «اعترافات» تلویزیونی وادار کنند.
عفو بین‌الملل دست کم شش مورد از این‌گونه تلاش‌های سازمان‌یافته را از آغاز سال جاری خورشیدی شناسایی کرده است. در یک مورد، یکی از مدافعان جوان حقوق زنان از 11 تا 22 تیر ماه تا قهراً ناپدید شد.

فیلیپ لوتر، مدیر پژوهش‌ها و امور حقوقی در بخش خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل، می‌گوید: «مقام‌ها و مسئولان ایرانی از شکوفایی جنبش حقوق زنان در مبارزه با قانون حجاب اجباری احساس خطر می‌کنند. به همین دلیل برای بی‌اعتبار کردن این فعالان به شگردهای خشنی روی آورد‌ه‌اند تا ترس و وحشت را در جامعه القا کنند و دیگران را از پیوستن به این جنبش منصرف کنند.»

او در ادامه می‌افزاید: «این زنان اصلاً نباید بازداشت می‌شدند. اینکه این زنان اکنون شکنجه می‌شوند یا غیرانسانی و تحقیرآمیز با آن‌ها رفتار می‌شود، تا وادار شوند در ویدیوهای تبلیغاتی حکومتی به “مجرم” بودن خود “اعتراف” کرده و کمپین‌های مبارزه با حجاب اجباری را محکوم کنند، منزجرکننده است. مقام‌ها و مسئولان باید فورا و بدون قیدوشرط این زنان را آزاد و تمام اتهامات واردشده به آنان را لغو کنند، و از پخش اعترافات اجباری آنها را در رسانه‌های حکومتی، خودداری کنند.

مسئولان اطلاعاتی و امنیتی که هماهنگ کردن اقدامات برای تهیه و تدارک این ویدئوهای تبلیغاتی حکومتی را بر عهده دارند، فعالان حقوق زنان را زیر فشار قرار داده‌اند تا مخالفت خود با حجاب اجباری را تکذیب کنند.

تازه‌ترین نمونه  صبا کردافشاری، مدافع ۲۲ ساله‌ی حقوق زنان است که در تاریخ ۱۰ تیر بازداشت شد. به گفته‌ی مادرش، راحله احمدی، او را بعد از دستگیری به مدت ۱۱ روز در بازداشتگاه وزرای تهران در سلول انفرادی حبس کرده و زیر فشار دائم گذاشته‌اند تا کمپین «چهارشنبه‌های سفید» را در مقابل دوربین محکوم کند.

بازجویان آزادیِ این فعال حقوق زنان را به موافقت او با «اعترافات» اجباری مشروط کرده، و تهدید کرده بودند که در صورت عدم «همکاری» او، مادرش را نیز بازداشت می‌کنند. ۱۹ تیر، مسئولان تهدیدات خود را عملی کرده و راحله احمدی را هم دستگیر کردند.

در یک مورد دیگر، یاسمن آریانی، مدافع ۲۴ ساله‌ی حقوق زنان، ۲۱ فروردین توسط مأموران امنیتی در منزل مسکونی‌اش در تهران دستگیر شد. مادر او، منیره عربشاهی، نیز روز بعد، به هنگام مراجعه به بازداشتگاه وزرای تهران برای کسب اطلاع در خصوص محل نگهداری دخترش، بازداشت شد.

عفو بین‌الملل مطلع شده است که مأموران امنیتی، در مدت ۹ روزی که یاسمن آریانی را در سلول انفرادی نگه داشته بودند، این زندانی را از جمله به این تهدید کرده‌اند که پدر و خواهرش را هم بازداشت می‌کنند، مگر این که با حضور در مقابل دوربین و ابراز «ندامت» از فرستادن ویدئو برای کمپین «چهارشنبه‌های سفید» موافقت کند. همچنین، با طعنه و به نادرستی گفته‌اند که دیگر کسی در بیرون پیگیر وضعیت او نیست.