علیرغم سرکوب وحشیانه حکومتی، سراسر ایران در جوش و خروش است. نهادهای مدنی کارگری، دانشجویی، معلمان، بازنشستگان و دیگر اقشار و طبقه های اجتماعی، شجاعانه برای خواست های مدنی و مسالمت آمیز خود مبارزه کرده و با گسترش فعالیت های مشترک و همبسته، می روند تا فصل نوینی در مبارزات مردم ایران را رقم بزنند. در زیر برخی از این نمونه ها دستچین شده اند.
بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد
با اعلام افزایش۳۰۰ درصدی نرخ بنزین، اعتراضات مردم جان به لب رسیده که عمدتا از خانواده‌های کارگری و فرودستان هستند، فوران یافته است. درحدی نارضایتی‌ها در جامعه گسترده می‌باشد که در ظرف ۴۸ساعت تجمعات اعتراضی مردم به بیش از صد شهر در سراسر کشور کشانده شد.
اما این اعتراضات به حق فرودستان و دردمندان با شدت تمام و با بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن، سرکوب و به خون کشیده شد. طبق گزارشات موجود، صدها تن از جمله نوجوانان ۱۳ و ۱۴ ساله با گلوله کشته شده، بیش از هزار تن زخمی و بیش از هشت هزار تن بازداشت شده‌اند. مقامات حکومتی با روشی بی سابقه در جهان، اینترنت کل کشور را قطع کردند و حتی در بعضی مناطق تلفن های همراه را نیز از دسترس خارج کردند و با اتکا به نیروهای نظامی و امنیتی و لباس شخصی‌‌ها و با تیراندازی مستقیم به مردم با خشونت بی‌پایان به خیال خود صدای اعتراض فرودستان را خاموش کرده‌اند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه کشتار و سرکوب خونین مردم که عمده‌ی آنان از فرودستان و خانواده‌های کارگری می‌باشند را به شدت و قاطعانه محکوم می کند. هیچگونه توجیه‌ای برای این سرکوب‌ها وجود ندارد و قابل قبول نیست. نظام و دستگاه امنیتی‌ای که سالهای سال هرگونه اعتراضات مسالمت‌آمیز مردم منجمله اعتراضات کارگران و معلمان را سرکوب و کارگران، معلمان، دانشجویان و … را ضرب و شتم و شلاق زده و به حبس‌های طویل‌المدت محکوم کرده است و فریاد آنان را نشنیده با فریب‌کاری مدعی میشود که اعتراضات مسالمت‌آمیز را به رسمیت می‌شناسد. در حالیکه رئیس جمهور توقف خودروها در خیابان را اعتراض مسالمت‌آمیز نمی‌داند! پس منظورشان چگونه اعتراضی است؟ مگر کارگران خاتون آباد چه می خواستند به جز حق اشتغال که از زمین و آسمان به گلوله بسته شدند و کشتار شدند؟ مگر تجمع مسالمت آمیزکارگران و حامیان طبقه کارگر در روز جهانی کارگر سرکوب نشد؟ و دهها فعال کارگری از جمله اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد با حبس های طولانی تنها به دلیل یک تجمع اعتراضی ساده کارگری مواجه نیستند؟
واقعیت این است که اعتراضات سراسری آبان ماه امسال دنباله اعتراضات دی ماه سال ۹۶ می‌باشد که بر بستر بیش از سه دهه تهاجم لجام گسیخته و مستمر سرمایه داری ایران و دولت‌های آن به طبقه‌ی کارگر و مردم محروم و تهیدست صورت گرفته است. سیاستهای نولیبرالی حاکمیت و ریاضت اقتصادی، تغییر قوانین کار به نفع سرمایه‌داران و محروم نمودن میلیون‌ها کارگر از حقوق ابتدایی مندرج در قوانین کار، تبعیت از نسخه‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی از جمله طرح تعدیل ساختار اقتصادی و “آزاد سازی قیمت‌ها”، خصوصی سازیهای گسترده، کالایی کردن سیستم آموزش و پرورش، مناطق آزاد تجاری، پایین نگه داشتن سطح دستمزدها، بیکار سازیهای میلیونی، حذف یارانه‌ها و گرانی سرسام‌آور و همزمان اختلاس و فساد گسترده و غارت بیسابقه سرمایه‌ها و منابع عمومی و سازمان تامین اجتماعی، پرداخت حقوق و مزایای نجومی به کارگزاران حکومت و مسئولین دولتی، انتقال میلیاردها دلار به خارج از کشور از طرق مختلف و بدون هیچگونه پاسخگویی، همگی به ایجاد یک شکاف عمیق طبقاتی در ایران منجر شده است؛ به نحوی که با وجود تحریم‌های اقتصادی در سالهای اخیر، ما شاهد یک طبقه سرمایه‌دار استثمارگر و فاسد و ثروتمندان وابسته به حاکمیت با زندگی‌های فوق‌العاده اشرافی و تجمل‌گرایی بیسابقه و پدیده‌هایی از جمله “بچه پول دارهای ایران” هستیم و از سوی دیگر شاهد سفره خالی بیش از ۵۰ میلیون خانواده‌های کارگری، میلیون‌ها کودک‌کار، کارتن خوابی، حلبی نشینی، بی‌خانمانی، کولبری، دست فروشی، تن‌فروشی، زباله گردی، اعتیاد گسترده و میلیون‌ها جوان بیکار بدون هر گونه حمایت دولتی را پیش رویمان داریم. در همین بستر حتی ابتدایی ترین حقوق مدنی و شهروندی از جمله حق آزادی بیان و ابراز وجود را از مردم عادی و دانشجویان و زنان و اقلیت‌های ملی و مذهبی و فعالین اجتماعی و سیاسی و فرهنگی سلب کرده اند. و تلاش عظیمی به خرج داده‌اند که با سرکوب و ممنوع کردن ایجاد سندیکاهای مستقل کارگری و دیگر تشکلات مستقل کارگری و فدراسیون‌ها و احزاب سراسری کارگری و دیگر تشکلات اجتماعی و سیاسی در حوزه‌های مختلف راه پیشروی برای مردم محروم و اعتراضات منسجم موثر را سد نمایند.
لازم به تاکید است در ابعاد بین‌المللی نیز سیاستهای نئولیبرالی و ریاضت اقتصادی طبقه‌ی کارگر و مردم تهیدست را به اعتراضات بیسابقه کشانده است و ما اینک شاهد موج عظیمی از اعتراضات توده‌ای از خاورمیانه، تا آفریقا و آمریکای جنوبی و حتی در قلب اروپا هستیم. طبقه کارگر و تهیدستان دنیا هر چه گسترده‌تر و یک صداتر در مقابل تهاجمات ضدانسانی سرمایه‌داران و دولت‌هایشان قد علم کرده اند. در کشورهایی همچون عراق شاهد کشتار وحشیانه صدها معترض بوده‌ایم، و در شیلی شاهد سرکوب معترضین و در بولیوی شاهد کودتای نظامی و سرکوب طبقه کارگر و مردم بومی آن کشور. با این‌وجود مقاومت و مبارزه فرودستان به ستوه آمده در جهان علیه این بی‌عدالتی‌ها متوقف شدنی نیست. سرمایه‌داران و حکومت آنها در ایران نیز بیهوده می‌پندارند که با سرکوب و کشتار می‌توانند اعتراضات سراسری در ایران را متوقف کنند. این یک جنبش عظیم جهانی برای عدالت اقتصادی و اجتماعی است که مبارزات کارگران و مردم محروم ایران نیز بخشی از آن است.
سندیکای کارگران شرکت واحد تهران اعتراضات و تجمعات را حق مسلم تمام اقشار جامعه اعم از کارگران و معلمان و دانشجویان و مزدبگیران می‌داند و ضمن ابزار تاسف و همدردی با خانواده‌های جانباختگان اعتراضات اخیر، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط کلیه بازداشت‌شدگان و معرفی و محاکمه کلیه آمرین و عوامل کشتار مردم هستیم. ما از تشکل‌های کارگری مستقل و فعالین کارگری و مدنی داخل کشور و تشکلات کارگری و سندیکایی در سراسر جهان می‌خواهیم کشتار معترضین را قاطعانه محکوم کنند و از مبارزات کارگران و زحمتکشان در ایران حمایت کنند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۰ آذر ۹۸
بیانیه گروه اتحاد بازنشستگان:
فریاد خشمی که از گلوگاه کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان و دانشجویان و همه مردم زحمتکش علیه فقر، بی عدالتی و تبعیض، به ویژه طی ماه های گذشته از تمامی نقاط جاری گشته بود، به همصدایی و خیزش گسترده اکثریت زحمتکش بی چیز و فراموش شده حاشیه ها پیوست.
افزایش ۳ برابری قیمت بنزین و حتی شیوه اعلام آن به جامعه، در راستای تداوم سیاست تخفیف بحران همه جانبه گریبانگیر حاکمان، از طریق غارت هست و نیست مردم و صف آرایی و سرکوب خشن و امنیتی مقابل مطالبات مسلم و به حق مردم به جان آمده بود. وعده ها و قول های مسئولان که تا یک هفته قبل اطمینان میدادند بنزین گران نخواهد شد و….، فریبی بیش از کار در نیامد و تاثیرات ویرانگر این افزایش قیمت، باز هم بر سر زحمتکشان آوار خواهد شد. این امر واقعیتی بود که به شکل گسترده و سراسری مناطق کارگری و حاشیه نشینان را به اعتراضات خیابانی کشاند. اما متولیان حاکم همانگونه که پیش از آن تجمعات مسالمت آمیز مزدبگیران و بازنشستگان را با یورش نیروهای ویژه به شیوه حکومت نظامی سرکوب نمودند، مردم بی‌دفاع معترض را بیرحمانه تر به خون کشیده و بازداشتگاه ها را انبوه ساختند تا خاطره کهریزک ها از یاد نرود!!در نتیجه این سرکوب وحشیانه صدها کشته و زخمی و هزاران نفر دستگیر شدند. این رویکرد خشونت‌بار با لگدکوب ساختن حق آزادی بیان و ارتباطات و از دسترس خارج کردن طولانی مدت تکنولوژی اینترنت، علیه مردم تکمیل گردید! غافل از این که سرکوب عریان تا کنون در هیچ کجای جهان، بحران گریبانگیر حکومت ها را پایان نبخشیده و مردمی را که روز به روز تحت تاثیر اجرای سیاست های ویرانگر ریاضت اقتصادی و بازپس گیری دستاوردهایشان، با مرگ تدریجی دست و پنجه نرم میکنند، خفه نخواهد ساخت. لشکرکشی گسترده با استفاده از تمام امکانات و سلاح های کشتارگر نظامی، گسیل انواع و اقسام نیروهای نظامی و انتظامی و استفاده از افراد آموزش دیده بسیج برای سرکوب معترضان تجلی جنگ تمام عیار بر علیه
مردم حق طلبی می باشد که برای اعتراض به گرانی روز افزون مایحتاج زندگی فریاد می زدند. بی دلیل نیست که این خشونت و کشتار سازمان یافته از سوی مسئولان حکومت به جنگ تشبیه می گردد و از خیابان های شهرها هم به عنوان جبهه های جنگی نام برده می شود. مردم نیز دشمنانی تلقی می گردند که ریختن خونشان ” واجب شرعی ” است. معادله ای که دستگاه قدرت برای مردم زحمتکش ترسیم می کند هیچ راهی برای حل بحران باقی نمی گذارد جز آنکه مردم ستمدیده به نیرو و قدرت خود اتکا داشته باشند و با آگاهی، تشکل و اتحاد این معادله نابرابر را به نفع خود تغییر دهند. هم اکنون خانواده های داغدار و بازداشت شده و نیز خانواده هایی که از سرنوشت عزیزانشان بی اطلاع نگه داشته شده اند، رنجی مضاعف را به دوش می‌کشند، و بخشی از بازداشت شدگان دانش آموز و دانشجو علیرغم سن پایین در معرض تجربه خشونت و آسیب ها قرار دارند. آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی بازداشت شدگان و پاسخگویی و مجازات آمران و مجریان سرکوب فاجعه بار اعتراضات حق طلبانه مردمی را خواهانیم و به یاد و خاطره مردم بپا خاسته درود می فرستیم.
گروه اتحاد بازنشستگان _ ۹۸/۹/۹
بیانیه شماره ۲ شورای بازنشستگان ایران :
متحد و هوشیار در مسیر آینده!
صداهائی که هر روز بلندتر میشوند!
حکومت درمقابل مردم معترض به شوک معیشتی ناشی از گرانی بنزین، علیرغم یورش و سرکوب خونین ، اما در تمکین و تسلیم جامعه موفق نشد.
دوران پس از سرکوب که قاعدتا” فضای رعب و بعقب راندن جامعه برای هر حکومتی ست، در اینجا مصداق نیافت و با اتصال اینترنت و برملاشدن ابعاد چنین سرکوب بیرحمانه ای ، موج بازگشت تعرض به سمت حکومت شکل گرفت. فریادها از هر سو برخاست. تشکل ها، احزاب ، نهاد ها ، انجمن ها و چهره ها ی سیاسی اجتماعی و فرهنگی هنری در بیانیه ها و موضعگیریهای خود همصدا علیه چنین خشونت بیسابقه ای صف آرائی کردند.
قیام آبان ۹۸ ، برآیند انرژی ذخیره شده چندین دهه نارضایتی عمومی، چنان پر قدرت بوده که توانسته است تلاشهای اقشار مختلف علیرغم افق های متفاوت را برای تغییر این وضعیت، همسو کند و به لحاظ کمی و کیفی ،شرایط اعتراضی جامعه را یک قدم بزرگ به پیش ببرد.
جامعه در قامتی جدید خیز تعرضی گسترده ای را بخود گرفته است.
در مقابل، شکاف درون حکومت ، با دوری جستن عناصر آن از پذیرش مسئولیت با متهم کردن یکدیگر به تقصیر وبی تدبیری ، آنچنان دهان بازکرده که ترمیم آن غیرممکن بنظر میرسد و فشار از پائین بمثابه فنر فشرده ای که رها شده ، هیچ راه برون رفتی را برای بالا باقی نمیگذارد.
زبان ها رسا تر، فریادها بلند تر و همبستگی اجتماعی بی سابقه ای شکل گرفته . جامعه دارد به مرز تعیین تکلیف نزدیک میشود.
شورای بازنشستگان ایران
۱۱ آذر ۱۳۹۸
بیانیه اتحادسراسری بازنشستگان ایران:
بدینوسیله تاسف وتاثر عمیق خود را از کشته شدن و بازداشت شمارکثیری از هموطنان معترض مظلوم وجان به لب رسیده در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای امنیتی و انتطامی در هفته های گذشته را اعلان داشته و به مردم ایران وخانواده های داغدار بازماندگان ، صمیمانه تسلیت عرض می کند. هم چنین از وقفه ناخواسته ای که در انتشار مداوم و منظم مطالب در کانال بوجود آمده است، عذرخواهی می کند. به اطلاع بازنشستگان و اعضای محترم کانال می رساند این کانال به وظیفه اطلاع رسانی خود به بازنشستگان واعضای محترم کانال متعهد است و متناسب با رفع محدودیت های اینترنتی و رسانه ای، به اطلاع رسانی خود اقدام می کند. فروتنانه از اعضای محترم کانال خواهشمنداست تا با صبوری خود ادمین کانال را در اطلاع رسانی و تحقق اهداف و همبستگی بازنشستگان کشور یاری دهند.
۹آذر ۱۳۹۸
اتحادسراسری بازنشستگان ایران
پیام اتحاد سراسری بازنشستگان ایران به مناسبت ۱۶ آذر, روز دانشجو به دانشجویان سراسر ایران
درود بر فرزندان برومند ایران دانشجویان آگاه و فرهیخته !
دانشجویان عزیز !
روز ۱۶ آذر یادآور حماسه رزم مشترک همه دانشجویانی است که پس از کودتای ننگین مرداد ۱۳۳۲ در برابر استبداد نظام شاهنشاهی به اعتراض برخاستند و درست در روز حضور نماینده سازمانده اصلی این کودتای ننگین یعنی ریچارد نیکسون، (معاون رییس‌جمهور وقت ایالات متحده امریکا) به ایران نیروهای مسلح و سرکوبگر دولت کودتا برای خاموش کردن صدای این اعتراض با بی شرمی هرچه تمامتر، علاوه بر ضرب و شتم دانشجویان و بی‌حرمتی به ساحت دانشگاه، دانشجویان را به رگبار گلوله بستند و جان عزیزترین فرزندان وطن شریعت رضوی، احمد قندچی و مصطفی بزرگ‌نیا را گرفتند.
این جنایت خونبار رژیم به خاطر تحکیم مواضع خود و اربابان طراح کودتا و برای نابود کردن همه هسته های مقاومت به ویژه در دانشگاه‌ها بود و در عین‌حال برای اعلام وفاداری به امپریالیست‌های امریکایی- انگلیسی، دانشگاه را به قربانگاه جنبش دانشجویی بدل کرد.
خون ریخته شده‌ی این عزیزان هنوز هم بر صفحات جنبش دانشجویی می‌جوشد و پس از ۶۶ سال الهام بخش نسل های تازه ای از دانشجویان است. از همین رو، هر ساله دانشجویان و مردم آگاه و فهیم یاد و خاطره آنان را گرامی می دارند.
هم اکنون شاهد این مشابهت های تاریخی که با کشتار و سرکوب خشن مردم معترض و بی‌دفاع و به ویژه دانشجویان هستیم که بیانگر نوعی چراغ سبز سیاستهای دولتی به امپریالیست هاست، تا نشان دهند به چه میزان اقتدار امنیتی و نظامی را برای امنیت سرمایه می توانند به کار گیرند.
عزیزان دانشجو!
شما هم به عنوان جوان ترین نسل دانشجویی کشور عزیزمان ایران امروز بر آنید که در گرامی‌داشت یاد و خاطره این عزیزان، با تکیه به شیوه ها و راه های ممکن و مقدور صدای اعتراض خود را علیه هرگونه تبعیض و بی‌عدالتی موجود و دامن گستر که دانشگاه و دانشجو را هم بی‌نصیب نگذاشته‌است به مبارزه برخیزید و با شعار آزادی بیان و اندیشه، محیط های علمی دانشگاههای سراسر ایران را از هرگونه ریاکاری و سودجویی که در قالب خصوصی سازی دانشگاه ها و کالایی سازی دانش شکل گرفته و بر این فضاها مسلط شده است، پاک کنید. درود بر کوشش انسانی و تلاش آگاهانه جمعی شما باد!
فرزندان شریف و آگاه ایران!
شما همواره بر وجود شورای صنفی دانشجویی در سراسر کشور اصرار ورزیده اید و اعلام کرده اید که: “معتقدیم راه حل برون رفت از بحران‌های موجود کنونی، بازگرداندن حق اداره و تصمیم‌گیری به مشارکت کنندگان و مولدان اصلی یک محیط است. بنابراین علاوه بر خواست تنظیم آیین نامه از جانب خود شوراها اصرار داریم. دانشجویان، کارمندان، کارگران و اساتید به عنوان مشارکت‌کنندگان اصلی دانشگاه باید در تصمیماتی که حیات شان را متأثر می‌کند دخالت مستقیم و موثر داشته باشند. به طور خاص ما خواهان مداخله شوراهای دانشجویی در تصمیم‌گیری برای تخصیص بودجه‌های دانشگاه و مسائل دانشجویان هستیم.”* و خواهان به رسمیت شناختن اتحادیه شوراهای کشوری به عنوان نهادی حامی منافع تمامی دانشجویان در دانشگاه و در آخر و مهم‌تر از همه لغو همه روندهایی که منجر به پولی‌سازی دانشگاه می شود، شده اید و در عین حال خواستار لغو کامل فرایند خصوصی سازی به ویژه در آموزش عالی و لغو کامل قانون سنوات و شهریه های اجباری و توقف کامل اخذ شهریه برای تحصیل و انحلال پردیس‌های بین الملل شده اید.
ما در “اتحاد سراسری بازنشستگان ایران” همواره از این خواسته‌ها و مطالبات برحق شما حمایت خواهیم‌کرد. فراموش نمی‌کنیم که علیرغم مشکلات خود چگونه در همه این سال‌های‌سخت در کنار کارگران و زحمتکشان بوده‌اید. شما فرزندان شریف کارگران و زحمتکشان بارها در شعارهای خود اصرار داشته اید که “فرزندان کارگران هستید و در کنار آنها می‌مانید و این اعتقاد را با تمام وجود فریاد زده‌اید. در بیانیه ۱۵ ماده‌ای خود در باره معلمان در تاریخ ۲۲ مهر ماه ۱۳۹۷ در روز تحصن فرهنگیان ضمن اعلام همبستگی با آنان اعلام کرده اید که: “شوراهای صنفی دانشجویان کشور از حق اعتراض و تحصن صنفی معلمان دفاع کرده و مطالبات آن ها را قانونی، ضروری و حق آن ها می‌دانند و در کنار آن ها در اعتراض به پولی سازی و امنیتی سازی ساحت آموزش و تمام مصادیق آن، همچون گذشته خواهند ایستاد.”
دانشجویان آگاه و متعهد سراسر ایران!
شمادر بیانیه های خود در بزرگداشت ۱۶ آذر سال ۱۳۹۷ اعلام داشته اید که:
“شورای صنفی دانشجویان در اتحاد و پیوند با معلمان، کارگران و دیگر زحمتکشان درمقابل حملات سیاست های داخلی و خارجی علیه زیستمان می ایستد. اتحاد ما علیه این سیاست ها نه تنها پیشروی به سمت احقاق حقوق بدیهی مان بر آموزش و سلامت و مسکن و اشتغال است، بلکه مبتنی بر استقلال خود از قدرت ها و ضدیت با منطق سود، چشم انداز عدالت اجتماعی، سیاست گذاری مردمی و صلح را پیش روی خود خواهد داشت.”
این نگاه مترقیانه و تحول طلب جنبش دانشجویی از ۶۶ سال پیش تا کنون موجب گردیده است که شعار برابری، عدالت اجتماعی و صلح با این جنبش پیوندی مستمر و خلاق داشته باشد و علیرغم سرکوب مداوم این جنبش و سایر جنبش های اجتماعی، این پیوند ناگسستنی باقی بماند. ما در “اتحاد سراسری بازنشستگان ایران” به این پیوند بین النسلی با افتخار می نگریم و اعتقاد داریم که این پیوند شکاف هایی را که نظام های سیاسی استبدادی در بین نسل ها ایجاد کرده اند؛ با درایت و آگاهی و انگیزه و شور جوانی در پیوند و به همراه فراوانی تجارب و آموزه های زیستی پر رنج و درد سالیان دراز زندگی در شرایط استبدادی می تواند ترمیم کند و اتحادی همگانی را برای ایجاد کشوری آباد و دموکراتیک و در راه بنای صلح، برابری و عدالتی پایدار بر پا دارد.
ما و شما می توانیم دست در دست هم برای آزادی همه زندانیان سیاسی اعم از دانشجویان و کارگران و معلمان و سایر زندانیان عقیدتی سیاسی، همه امکانات خود را بکار بندیم.
دانشجویان بازداشت شده در اعتراضات اخیر از وفادارترین دانشجویان به سنت مبارزاتی ۱۶ آذر هستند و ناعادلانه در بازداشت غیرقانونی بسر می‌برند. برای رهایی دانشجویان دربند و همه دستگیرشدگان اعتراضات اخیر از هر کوششی دریغ نکنیم .
گرامی باد یاد و خاطره شهیدان ۱۶آذر
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران – ۱۶ آذر
بیانیه جمعی از معلمان عدالتخواه به مناسبت شانزده آذر روز دانشجو
ن عزیز در سراسر ایران غمگین اما ایستاده و مقاوم
درود بر شما
روز دانشجو را صمیمانه به شما تبریک می گوییم به خصوص درود می فرستیم به فعالان راستین، مبارز و مقاوم جنبش دانشجویی که اینک پشت میله های زندان هستند درود بر شما که از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ تا به امروز در مقابل ارتجاع ، استبداد و استعمار ایستاده‌اید و به تسلیم و سازش نه گفته‌اید.
امسال در حالی به استقبال این روز خجسته می رویم که بخاطر اعتراض مسالمت آمیز به گرانی بنزین، بیش از ده هزار نفر از مردم معترض بازداشت شده و بیش از سه هزار نفر در خیابانها تیر خورده و زخمی شده اند و در یک کشتار وحشیانه چند صد نفر جان باخته‌اند که در این میان تعداد دانش آموزان/کودکان ، دانشجویان و جوانان چشمگیر است. ما به عنوان جمعی از معلمان ایران به شما و تمام خانواده های داغدار تسلیت می گوییم.
حمایت ، همراهی و مشارکت تمام جناح های درون حاکمیت (اصلاح‌طلب ، اعتدال و اصولگرا) و خارج از حاکمیت از کشتار مردم و سرکوب فجیع خیزش آبان ماه نشان داد که دانشجویان در دی ماه ۹۶ به درستی شعار
اصلاح‌طلب اصولگرا ، دیگه تمومه ماجرا
را طرح نمودند.چه بسا در آبان ماه با خیزش فرودستان و تهیدستان حاشیه‌نشین این شعار عینیت بیشتری پیدا نمود و نشان داد که در یک طرف اکثریت مردم ، (نیروهای حامی تحول بنیادین و مخالف استبداد و ارتجاع) و در طرف دیگر اقلیت صاحبان قدرت و ثروت قرار دارند.
این تقسیم بندی محصول عملکرد چهاردهه حکومت دینی و سرمایه سالار در ایران است و طبیعتا نمی توان آن را با بیانیه و مواضع فریبکارانه (به ظاهر مردمی افرادی از حکومت) یا پرداخت پول دیه شهدای راه آزادی یا برگزاری راهپیمایی نمایشی در داخل بر هم زد و یا جنبش را به مدد رسانه و شگردهای بوقچی‌های تاجران خون (بی‌بی‌سی) به سود ارتجاع سلطنت در خارج مصادره نمود.
بی شک دانشگاه آن سنگری است که می تواند از دستاوردهای جنبش تهیدستان حمایت کند و اجازه ندهد آزادی و برابری و صدای عدالتخواهی جانباختگان در پای اربابان قدرت و ثروت ذبح گردد.
به راستی که جنبش دانشجویی مستقل ، متحد و مقاوم از دوران دیکتاتوری شاه تا به امروز مشعل آزادی و برابری را شجاعانه فروزان نگه داشته و از پیچ و خم‌های تاریخی عبور داده و هر زمانی که دیکتاتورها مست و مغرور از قدرت و ثبات بودند صدای دانشجویان توهم آنان را به کابوسی مخوف تبدیل نموده است و از فداکاری و شجاعت احمد قندچی، مهدی شریعت‌رضوی، مصطفی بزرگ‌نیا ، تا عزت ابراهیم‌نژاد تا امیرجوادی فر ، اشکان سهرابی تا محمد طاهری، نوید بهبودی و … طرحی خونین اما درخشان و پرافتخار بر سپهر تاریخ ایران نقش بسته است.
ما به عنوان جمعی از معلمان عدالتخواه ایران ضمن اعلام همبستگی با جنبش دانشجویی به تمام دانشجویان جانباخته راه آزادی و برابری درود می فرستیم و خواهان آزادی بدون قید و شرط دانشجویان زندانی لیلا حسین‌زاده، پیام شکیبا و …و دانشجویان بازداشت های اخیر سها مرتضایی ، کامیار ذوقی ،سعید احمدزاده ، سعیدمحبی ، ابولفضل نژادفتح ، یاشار دارالشفا، محمدبابایی ،حمیدبینا ، حمیدرضاصفری ، روزبه پیری و … هستیم.
ما جنبش دانشجویی را متحد استراتژیک جنبش معلمان ایران می دانیم و باور داریم در سایه اتحاد با دانشجویان ، زنان ، کارگران است که می توان طرح نو در انداخت.
در پایان ضمن تبریک روز دانشجو به دانشجو معلمان ، از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در سراسر ایران می خواهیم همسو با سایر دانشگاههای کشور ، روز دانشجو را مستقل از مدیریت واپسگرای واحد خود برگزار نمایند و با اتحاد و همبستگی و مطالبه حقوق صنفی با تاکید بر تشکل‌یابی مستقل به سمت تحقق آموزشی کیفی ، رایگان ، عادلانه و رهایی بخش گام بردارند.
جمعی از معلمان عدالتخواه ایران – ۱۶ آذر ۱۳۹۸
بیانیه گروه اتحاد بازنشستگان در حمایت و بزرگداشت ۱۶ آذر روز دانشجو
۱۶ آذر یاد آور اعتراض به ستم و سرکوب حاکمیت سرمایه داری و نماد مقاومت دانشجویان در تاریخ جنبش دانشجویی می باشد. روز دانشجو در حالی از راه میرسد،که مبارزات دانشجویان بیش از هر زمان کوبنده تر و در پیوند با جنبش زحمتکشان جامعه علیه ستم و تبعیض، همچنان می‌رزمد. فقر و فلاکت فزاینده، حدت یافتن بحران های همه جانبه، تحمیل سیاست های نئولیبرالی و گسترش خصوصی سازی ها در مراکز صنعتی و تولیدی و مراکز آموزشی، ستاره دار کردن دانشجویان و ترک تحصیل، سرکوب خشن و عریان مطالبات اکثریت زحمتکش در تمامی عرصه ها به دست اقلیت حاکم و بازداشت های وسیع و به بند کشاندن فعالان جنبش های اجتماعی و … تاثیرات ویرانگری را بر سطح کنونی زندگی و آینده دانشجویان وارد ساخته است. اما شعله مبارزات و اعتراضات این جنبش اجتماعی پر شمار که بخش عمده آن فرزندان کارگران و زحمتکشان می باشند، پر فروز تر از همیشه از دانشگاه های پادگانی، سر بر کشیده و در اعتراضات مردمی آبان ماه به خیابان ها سرازیر گشت. بخش بزرگی از جانباختگان و بازداشت شدگان سرکوب های خونین از دانشجویان دانشگاه ها می باشند و چه بسیار خانواده ها که در سوگ پرپر شدن جوانان و سرگردانی جستجوی عزیزانشان در رنج مضاعف بسر می برند. فریاد اعتراض دانشجویان با شعار: ایستاده ایم در سنگر، دانشجو و کارگر، روز دانشجو را در جایگاه دیرینه خود، که مبارزه در سنگر آزادی و خروش علیه مناسبات ظالمانه کنونی در پیوند با مطالبات جنبش های مردمی می باشد را برجسته می سازد. برآیند این همبستگی، انسجام و ارتقا سطح مبارزات در راستای تغییر بنیادی جامعه و برخورداری از زندگی بالنده و شایسته انسانی است.
۱۵ آذر ماه ۱۳۹۸
گروه اتحاد بازنشستگان
یانیه دانشجویان دانشگاه مازندران:
۱۶ آذر، روز دانشجو، از آن دانشجوست. نمی توان به تناسب منافع، مفهوم آن را مصادره کرد.
۱۶ آذر، پاسداشت خون دانشجویانیست که در برابر استبداد، ارتجاع و زورگویی زورگویان ایستادگی کردند. امروز، رو به تاریخ کرده و نام رفیقانمان، قندچی، شریعت رضوی و بزرگ نیا را فریاد می زنیم که خونتان هدر نخواهد شد و راهتان در این همهمه ی بی هویتی، راهنمای ماست. ما نیز به همانی معترضیم که شما بودید. ظلم طبقاتی همچنان پا برجاست، عریانتر، بی شرمانه تر… . ۶۶ سال پیش در برابر منطق سرمایه داری جهانی که ما را به بردگی می خواست، ایستادگی کردید، امروز نیز نسخه ی بومی آن گریبانگیر ماست.
تحت نام «اقتصاد مقاومتی» دانشگاهمان را فروختند. دانشگاهمان را تبدیل به بنگاه تولید مدرک کردند. دانش و دانشجو را بدل به کالایی منطبق بر معیارهای بازار ساختند. بازار هم دانشجوی دغدغه مند نمی خواهد.
در این۶۶ سال هر بار تحت عنوانی، بحران هایشان را بر زندگی طبقه فرودست تحمیل کردند. یکبار به نام ناسیونالیسم و بار دیگر در ترس از دشمن. یکبار به نام جنگ و این بار هم به خاطر تحریم. راستگرایان، چه از نوع حکومتی و چه نسخه ی مخالف خوانشان، تلاش داشته اند که توسعه ی سرمایه دارانه را پیش شرط و ملزوم آزادی تبیین کنند. تاریخ به ما نشان داد که این ایده مهملی بیش نیست. همواره به نام «شرایط حساس کنونی» سعی در خاموشی شعله های آزادی خواهی و برابری طلبی دانشجویان داشتند. اما خون و عمر یاران در بندمان، دانشگاه را زنده و دانشجو را آزاده نگاه داشت تا فریاد کند، آنچه برای جامعه اش می خواهد.
ما برای جامعه مان، آینده مان ریاضت اقتصادی نمی خواهیم. کارگران را قراردادی، بیمارستان را بنگاه و معادن را خصوصی نمی خواهیم و برای آنچه می خواهیم مبارزه خواهیم کرد. آزادی خواهی و برابری طلبی هویت دانشجوست. ما پای هویتمان ایستاده ایم.
روز دانشجو، شانزده آذر نود و هشت
دانشگاه مازندران- بابلسر
بیانیه دانشجویان دانشکده هنر و معماری تهران-مرکز به مناسبت روز دانشجو:
به نام آزادی به نام دانشگاه و به نام دانشجو.
صدای ما را از کوهای شرق تهران از جایی که بیش از چند ماه از تبعیدمان به آنجا نمی‌گذرد می‌شنوید. از دانشگاهی که مهد بورژوازی و مهد اساتیدی است که دغدغه‌شان از ابزاری چون پول و منفعتی که تنها به شهرت ختم میشود؛ دانشگاهی که نامش هنر است اما سال‌هاست سیستم آموزشی آن در گرو همان سیستمی است که دانشجو را بی دغدغه و بی تفاوت نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه‌اش بار می‌آورد.
ما، گروهی از دانشجویان دانشکده هنر تهران‌مرکز، که هرچند در یک سال اخیر زیر اهرم فشار تهدید، زندان و فضای رعب‌آور دانشگاه بوده ایم، سکوت نمی‌کنیم و همبستگی خود را با اعتراضات کارگران و فرودستان و اعتراضات اخیر آبان خونین اعلام می‌کنیم و نوید روزی را می‌دهیم که صدایمان را در خانه ای که هنر و آزادی خواهی با هم به یک نقطه تلاقی می‌رسند، شنیده شود.
ما نیز فرزند کسانی هستیم که یادمان داده اند که در برابر ظلم، تنها نظاره‌گر نباشیم و برای حق طلبی حتی در برابر آماج گلوله‌های سرمایه داری سینه سپر کنیم و از برابری خواهی دفاع کنیم. هیچگاه در حق خواهی قدم پس نمی‌گذاریم و در مقابل فشار های حراستی که شعبه ای از اطلاعات و اطلاعات سپاه است، سکوت نخواهیم کرد.
این‌بار هم با صدایی بلند فریاد می‌زنیم که دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم جز زنجیر هایمان.
دانشگاه و دانشجو زنده است.
۱۶ اذر ۱۳۹۸ شانزده روز پس از آبان خونین
«گروهی از دانشجویان تبعیدی دانشکده هنر تهران‌مرکز»
No Comments
Comments are closed.