صدوپنجاه سال پیش در روز ۱۸ مارس (۲۸ اسفند) ۱۸۷۱، کارگران و لایه‌های پایینی طبقه‌ی متوسط پاریس، شهری که قهرمانانه شش‌ماه محاصره‌ی کاملِ ارتش آلمان را پشتِ سر نهاده بود، در شرایطی که هنوز دشمن در خاک فرانسه و در بخش هایی در حومه‌ی شهر بود، به مقابله با توطئه‌های پی‌درپی دولتِ موقتِ جمهوری سومِ تازه‌تأسیس فرانسه پرداختند، و به قول مارکس «انقلاب باشکوه» خود را بر پا کردند؛ انقلابی که به‌رغمِ عمر بسیار کوتاهش نخستین تلاش برای ایجاد نوعی دولت مستقل کارگری، و الهام‌بخشِ جنبش‌ها و انقلاب‌های بعدی در نقاط مختلف جهان بود، و پس از یک‌ونیم قرن کماکان الگوی ایده‌آلِ بخشی از چپِ سوسیالیست در کشورهای مختلف ازجمله ایران است.
به‌مناسبت صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس
نقد اقتصاد سیاسی:
«هجده مارس (28 اسفند) صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس (1871-2021) به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نقطه‌عطف‌های تاریخی در جنبش کارگری و سوسیالیستی جهانی است. به همین مناسبت از امروز در سه بخش رساله‌ی جدید سعید رهنما درباره‌ی کمون پاریس را منتشر می‌کنیم.
بخش نخست، به زمینه‌های تاریخی شکل‌گیری کمون اختصاص دارد. در دومین بخش برقراری کمون، اقدامات این نخستین دولت انقلابی کارگری در عمر کوتاه خود و سرکوب خونین آن شرح داده می‌شود. بخش پایانی با عنوان «میراث کمون» مروری بر دیدگاه‌های مارکس و مارکسیست‌های برجسته درباره‌ی کمون پاریس است.»
بخش اول: پیش از کمون – از محاصره تا قیام 18 مارس
بازخوانی کمون پاریس (2) – برقراری کمون
بازخوانی کمون پاریس (3) – میراث کمون
No Comments
Comments are closed.