جگر گوشه هایمان درصدد مطالبات انسانی و تامین آینده شان هستند و این از نظر شما جرمست!!
ما خانواده ها پشت جوانانمان هستیم برای هر تار مویشان خون دل خوردیم .
هرچه زودتر آزادشان کنید تا بدون هیچ ممنوعیتی به دانشگاه برگردند .اگر شما آخر خط را دیده اید ، ما هم دیده ایم.

بیانیه اتحاد بازنشستگان :

دانشگاه سنگر آزادی و عدالت

دانشگاه از دیرباز سنگرآزادی و عدالت بوده است و حکومت‌های استبدادی از بدو تاسیس دانشگاه در ایران تحمل این سنگر را نداشته‌اند.
حمله و تهاجم به دانشگاه یکی از روش‌های مقابله با جنبش های اعتراضی بوده است.
هنوز طنین این شعار دانشجویان در گوش ما بازنشستگان و کارگران است “فرزند کارگرانیم/کنارشان می‌مانیم” . ما هم با صدای بلند می‌گوییم “تا روز آزادی کنارتان می‌مانیم.”
قشون کشی شب گذشته لباس‌شخصی‌ها به دانشگاه شریف و محاصره دانشجویان معترض وجدان عمومی را آزرد و بار دیگر خشم همگانی را برانگیخت. این دانشجویان را دیگر با هیچ ترفندی نمیتوانند فریب‌خورده بنامند زیرا این دانسجویان با معیارهای خودشان در دانشگاهی پذیرفته شده‌اند که قطب علم می‌نامند.
دانشجویان معترضی که بعدازظهر روز یکشنبه دهم مهر در محوطه دانشگاه تجمع برگزار کرده بودند چه تهدیدی برای امنیت این حکومت به شمار میروند که رئیس دانشگاه و حراست و بسیج دانشجویی در یک تبانی شوم همان کاری را کردند که حکومت در حملات به کوی دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۸انجام داد یعنی نیروهای لباس شخصی را برای سرکوب دانشجویان شریف فرستاد.
فیلمی که از در ورودی دانشگاه اشراف منتشر شده نشان می‌دهد که بیرون در دانشگاه لباس‌شخصی‌هایی با کیف کج با باتوم و تفنگ‌های ساچمه‌ای و پینت‌بال جمع شده‌اند. صدای دانشجویان به گوش می‌رسد که فریاد می‌زنند: “هم‌وطنت رو داری می‌زنی؟ بی‌شرف!”
لباس شخصی ها و نیروهای امنیتی همان روبات‌های هستند که صرفا برای سرکوب تربیت شده‌اند، تربیت شده اند که فکر نکنند و نیندیشند بلکه بخورند و بیاشامند و خشونت بورزند. همه می‌دانند که روبات-لباس شخصی فقط با درخواست رئیس دانشگاه و حراست می تواند وارد دانشگاه شود. در ماجرای شب گذشته دانشگاه شریف هم، هر اتفاقی که برای هر دانشجویی بیفتد از صدر حکومت تا رئیس دانشگاه و حراست مسئول هستند.
این دانشجویان سرزنده و آزادیخواه در سنگر همیشگی آزادی و عدالت حضور داشتند ولی ربات‌های لباس شخصی فقط به فرمان بالادستی‌ها واکنش نشان می‌دهند و توانایی فکر کردن و اندیشیدن به عواقب کارشان را ندارند ولی رئیس دانشگاه و حراست می‌دانند چه وقت این روبات‌ها را به میدان بیاورند.
اما اگر این سرکوب‌ها پاسخ می‌داد باید از سال ۷۸ تاکنون صدایی از دانشگاه به گوش نمی‌رسید و اعتراضات دانشجویی در سال ۷۸ برای همیشه پایان می‌یافت.

تاریخ تمامی حملات را به دانشگاه ثبت و ضبط می‌کند و روز پاسخگویی فراخواهد رسید.

جنبش با گلوله فرو نمی‌نشیند

اتحاد بازنشستگان

بیانیه شورای بازنشستگان ایران:

حمله به دانشجویان ، حمله به همه ماست.

چند روز است که فرزندانمان زیر حمله وحشیانه وخشونت بار نیروهای سرکوبند،
جوانان ما در شرایط فشار اقتصادی و محیط افسرده و یکنواخت مدرسه بزور و ضرب و به امید تامین آینده شان زحمت کشیدند. ما شاهد تلاش بی حد و شب نخواببهایشان بودیم ما شاهد انزجارشان از محیط کسل آور و پلیسی مدارس بودیم چون خودمان هم در چنین محیطهای کنترل شده و پلیسی کار کرده و یا میکنیم . درد آنها را کاملا درک میکنیم با همه مشکلات تحمیلی درس خواندند و دانشگاه رفتند ولی شرایطشان بدتر شد. اجازه نفس کشیدن که نداشتند و هر روز تعدادی از همکلاسیهایشان احضار و تنبیه پادگانی میشدند . بنا به حق طبیعیشان اعتراَض کردند و خواهان پایان یافتن فضای رعب و تهدید در دانشگاه ها و آزادی همکلاسیهای خود شدند . به حجاب اجباری و بازداشت و حبس و کشتن زنان بخاطر حجاب اعتراض دارند. ولی برایشان قشون مسلح اونیفورمی و لباس شخصی گسیل کردند. نیروهای سرکوب با همه تجهیزات جنگی فرستادند.
علیه جوانانی که فقط کوله پشتی کتاب و دفترشان همراهشان بود ، ارتش و لباس شخصی میفرستید؟! آنهارا در دام انداخته و بازداشت میکنید، گاز اشک آور و گلوله میزنید؟
این صحنه ها را در فیلم های نازیسم دیدیم و بس!

جگر گوشه هایمان درصدد مطالبات انسانی و تامین آینده شان هستند و این از نظر شما جرمست!!

ما خانواده ها پشت جوانانمان هستیم برای هر تار مویشان خون دل خوردیم .
اجازه نمیدهیم تلنگری به آنها وارد کنید .
هرچه زودتر آزادشان کنید تا بدون هیچ ممنوعیتی به دانشگاه برگردند .اگر شما آخر خط را دیده اید ، ما هم دیده ایم.

نسخه پی دی اف