گ. گ. تیگرانوف
برگردان: بابک بردیا
با آفرینش ِ سمفونی ِ خود، خاچاتوریان در جست و جوی ِ راه های ِ بیانی ِ تازه ای هماهنگ با اندیشۀ ژانری و آهنگسازانه بوده، در تلاش بود تا برای ِ بسیاری از پرسش هایی، که در برابر هنر ِ آفرینشگرانۀ آهنگسازان ِ خاورزمین ِ شوروی ایستاده بودند، پاسخ بیابد. پیچیده ترین ِ آنها در نیاز به آمیختگی ِ ژرف، دست نخوردۀ بایستمند ِ ویژۀ موسیقی ِ مردمی ِ ارمنی، هنر ِ عاشق ها، با ایستارهای سمفونیزم ِ کلاسیک قرار داشت، که راه ها و دورنماهای تازه ای را برای گسترش ِ سمفونیزم در اندیشگاه های آهنگ سازی ِ مردمان ِ خاور زمین باز می کرد.
