به دلیل دلبستگی مارکسیست ها به آزادی های دمکراتیک است که آنان از نقص های دمکراسی بورژوایی انتقاد می کنند…مارکسیست ها از نارسایی های دمکراسی بورژوایی نتیجه نمی گیرند که آزادی های دمکراتیک که به صورت صوری در قانون اساسی این کشورها موجودند، باید ناچیز شمرده شوند... برعکس آنها نتیجه می گیرند که باید این آزادی های دمکراتیک توسط یک رشته از نهادها یا سازوکارهای اجتماعی گسترش یافته و تکمیل شوند
بررسی حاضر، مبتنی بر یک ترکیب و یک سیستم بندی اثرهای عمده که استوار بر درون مایه ایدئولوژی مارکس است و توسط تفسیرگران برجسته فرانسه انجام گرفته، می کوشد تعریفی کامل و منسجم از مفهوم ایدئولوژی و راه حلی برای سردرگمی هایی که در ذهن متبادر می سازد، ارائه دهد..قصد من بررسی مفهوم ایدئولوژی در نزد مارکس است
اعتراضات مردم خوزستان ادامه دارد. برخی ها می کوشند با فروکاستن این اعتراضات به مساله «آب» از ابعاد و اهمیت آن بکاهند. اما واقعیت این است که خوزستان علیه چهل سال بی توجهی، فساد، جنایت و چپاول رژیم ج.ا که محیط زیست را در این استان و ایران از مرز فاجعه گذرانده، برخاسته است. امروز صدای اعتراض مردم ایران علیه کل نظام اسلامی از گلوی خوزستان بیرون می آید. به همین دلیل سراسر ایران به همبستگی با مردم خوزستان برخاسته است. در زیر توجه شما را به گوشه هایی از این همبستگی ملی جلب می کنیم.
آیا طالبان در اتحاد احتمالی با پشتون هایی که امروز بخش اصلی قدرت در دولت افغانستان را در دست دارند و شریک شدن در کمک های چندین میلیارد دلاری آمریکا و متحدان به دولت آینده افغانستان به رغم عقب نشینی نظامی آمریکا و همپیمانانش از افغانستان، در چارچوب سیاست های ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی آنان در برابر چین، روسیه، هندوستان و جمهوری اسلامی عمل خواهد کرد و یا عقب نشینی آمریکا پذیرش شکست یک دخالت نظامی بیست ساله ی ناموفق است، بی آنکه دراستراتژی منطقه ای آمریکا دگرگونی اساسی پدید آید.
همپای مبارزات کارگران صنعت نفت و گاز ایران، دیگر قشرها و طبقه های اجتماعی نیز به شکل های مختلف از جمله اعتصاب، خواسته های انباشته شده و برحق خود را در سراسر کشور فریاد می کشند. در زیر توجه شما را به گوشه هایی از این مبارزات جلب می کنیم.
اعتصاب کارگران شرکت های پیمانی و پروژه ای در صنعت نفت، جنبش زحمتکشان ایران را وارد مرحله جدیدی کرده است. این اعتصاب از بُعدهای منطقه ای خارج شده و اندک اندک دارد حالت ملی به خود می گیرد. پشتیبانی گسترده نهادهای مدنی قشرها و طبقه های مختلف اجتماعی از این اعتصاب نشان می دهد که این آگاهی در میان زحمتکشان ایران در حال گسترش است که پیروزی یک بخش از زحمتکشان به معنای پیروزی همه آنان است. «درد مشترک» تنها درمانی مشترک دارد.
تحریم انتخابات و شرکت نکردن اکثریت مردم در رای گیری کنونی و نه به جمهوری اسلامی ،ادامه مبارزات مردم ایران در قیام های دی ماه 96 و آبان 98 است و نشانگر مبارزه حق طلبانه میلیونها ایرانی برای دستیابی به پیشرفت و دمکراسی، آزادی و عدالت اجتماعی و رفاه، صلح و حفظ محیط زیست و گذار مسالمت آمیز از حکومت اسلامی ولایت فقیه به یک جمهوری دمکراتیک پارلمانی لائیک.
چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، صحنه نمایشی کهنه و پوسیده با بازیگرانی متظاهر، پشت نقاب‌های ریا، تزویر، دروغ و فریب. در سراشیبی سقوط نظامی دیکتاتوری هر کدام از این بازیگران در این بازی سیاسی با چهره سازی‌های مفتضحانه‌ای بر سر کسب قدرت و تطمیع منافع خود با یکدیگر مجادله می‌کنند. در این میان نام آشنایی است که در طی سال‌های اخیر سعی در سفیدنمایی چهره سیاهش داشته‌اند و این مانع از پنهان ماندن کارنامه خونین و جنایتکارانه وی نشده است.
حکومت درمانده اسلامی که راه حلی برای بحران های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ندارد، بی وقفه در کار سرکوب مردم ایران است. با همه وحشی گری و خشونتی که دستگاه اسلامی به کار می بندد، موفق به خاموش ساختن ندای حق جویانه زحمتکشان ایران نشده است. در زیر توجه شما را به گوشه هایی از مبارزات زحمتکشان ایران جلب می کنیم.
نام میلی آلکسه یویچ بالاکیرف برای بسیاری آشنا است، این نام بی درنگ آدمی را به یاد ِ «گروه کوچک توانا» می اندازد. اما کم تر آدمی که به دور از موسیقی شناسی باشد، پیدا می شود که بتواند بدون اندیشیدن حتی یکی دو آفریدۀ او را نام ببرد. این گونه شد، که بالاکیرف همچون یک کنشگر ِ همبودین [اجتماعی] و آموزگار شناخته شده، اما نه همچون یک آهنگ ساز. چرا سرنوشت ِ هنری ِ آفرینش گرانۀ او در سایۀ هم اندیشان ِ بزرگ او ماند و ارزش ِ راستین ِ جایگاه او در فرهنگ ِ روسی تا چه اندازه است؟
یک رویارویی با چین موجب پیدایش یک درگیری بدون برنده خواهد شد- که مانند جنگ اول جهانی با فرسایش هر دو طرف درگیری پایان خواهد یافت. سیاستمدار و استراتژ آمریکایی در زمینه امور خارجی در مصاحبه ای نظرات خود را درباره وضعیت کنونی و آینده جهان ابراز می کند.
از آنجا که دولت چین قبل از همه گیر شدن بیماری ازسطح اعتماد بسیار بالایی نزد شهروندان خود برخوردار بوده است، سوال این است که آیا این اعتماد بیشتر شده است یا کاهش یافته؟ نظرسنجی های ما در مورد اعتماد به دولت، پنج سطح مختلف – یعنی سطح شهرک، بخش داری، شهرستان، سطح استانی و ملی- را بررسی کرده است.
دگرگونی های احتمالی در سیاست بین المللی آمریکا پس ازرفتن دونالد ترامپ از کاخ سفید شاید امکانی برای کاهش هرچند اندک تنش ها درجهان و منطقه ی پر آشوب خاورمیانه فراهم سازد. اگرچه با توجه به چالش های موجود درجهان چند قطبی کنونی انتظار چندانی برای کاهش هزینه های نظامی در جهان تا چه رسد به برقراری صلح پایدار نمی توان داشت. اما به رغم همه ی آنچه که امروز درجهان شاهدیم، باید برای کاهش هزینه های نظامی وخلع سلاح عمومی و جهانی عاری از سلاح هسته ای و برقراری صلح جهانی پایدار مبارزه کرد.
به مناسبت درگذشت شاعر بزرگ کشور ما اسماعیل خویی توجه شما را به قسمت اول مصاحبه ای که حمید احمدی انجام داده بود، جلب می کنیم.
هر گام کوچکی که حقوق بشر لیبرالی، سیاسی و اجتماعی را تامین کرده و اگر اندکی آن را گسترش دهد، ارزشمند است. اما در واقع، در تحول اجتماعی بشریت، نیاز به برقراری منطق دیگری است که عالی ترین هدف آن، نه سود بهینه شده در رقابت، بلکه برآورده ساختن بهینه نیازهای انسانی و صلح اجتماعی و طبیعی است.
آزمایش معروف دو شکاف، دو اصل بنیادی مکانیک کوانتومی یعنی دوگانگی موج و ذره، که مطابق آن ماده و نور می توانند هم مانند موج و هم مانند ذره رفتار کنند، و نیز اصل برهم نِهی، که در آن یک شئ می تواند همزمان در چندین حالت باشد را نمایش می دهد. به تازگی، گونه ای از این آزمایش با سه شکاف، نگاهی به اثرها و جلوه هایِ ظریف قبلن نادیده گرفته شده را امکان پذیر می سازد.
اگر به جهان امروز بنگریم، سیر حرکت «بی نهایت خطرناکی» که امین برای سیستم سرمایه داری تصویر نمود ظاهراً در حال رخ دادن است. در سال ۱۹۹۲ بود که سمیر امین کتاب کوچکی به نامِ «امپراطوری آشفتگی» را در مطبوعات مانتلی ریویو منتشر نمود. فصلِ آغازین کتاب، «دنیایی غرق در آشفتگی»، با این پرسش آغاز شد: آیا از سلطهٔ ایدئولوژی جهانی سازی «می توان به این نتیجه گیری رسید» که «همهٔ جوامع کرهٔ زمین باید خود را تسلیمِ ضوابطِ عقلانی نمایند که حاکم بر گسترش جهانی سرمایه است؟ این نظرگاه، گرچه امروزه حاکم است، نه تنها غیر منطقی و اشتباه، که بی نهایت خطرناک است.»
اعتصاب ها و تظاهرات کارگران و زحمتکشان در ایران ادامه دارد. پاسخ نظام اسلامی به خواسته های برحق زحمتکشان ایران، زندان و سرکوب است. در این میان، همبستگی بین المللی با مبارزات زحمتکشان ایران که خواستار اجرای موازین حقوق بشر در ایران اند، در حال گسترش است. در اینجا توجه شما را به چند خبر جلب می کنیم.
آلبنیس یکی از نخستین آهنگسازان ِ اسپانیایی ِ دوران ِ نو بشمار می آید، که موسیقی مردمی ِ اسپانیایی را با وزن ها و آهنگ های ویژۀ آن، پایۀ هنر ِ آفرینشگرانۀ خود گذارد. گذشته از آن در هنر ِ آفریشگرانۀ او، درآیش ِ از خودنوازی نیز دیده می شوند. خوآکین تورینای آهنگساز، همدورۀ جوانتر ِ او دربارۀ آلبنیس چنین گفت: «پدر ِ ما، آلبنیس راهی را که باید برویم به ما نشان داد».
در ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴ لنین می میرد. چهار روز بعد در ۲۵ ژانویه نوشته ای از برتراند راسل فیلسوف انگلیسی در مجله ی The New Leader چاپ می شود. برگردان این نوشته را می توانید در سایت «ایران آزاد» بخوانید.
